اصلاحات ژنتیکی یا اصطلاحا GM تکنولوژی ای میباشد که شامل تزریق دی ان ای به ژنوم یک ارگانیسم است. برای تولید یک محصول اصلاح ژنتیکی شده باید دی ان ای جدیدی به سلول های محصول انتقال پیدا کنند. معمولا پس از این مرحله به پرورش سلول ها پرداخته میشود تا تبدیل به گیاهان و محصولات مدنظر شوند. دانه هایی که از این محصولات و گیاهان بوجود می آیند دی ان ای اضافه شده در مرحله قبلی را به ارث میبرند.

تفاوت و شباهت هایی بین اصلاح ژنتیکی و ترکیب سنتی گیاهان و محصولات کشاورزی نیز وجود دارد که به طور مختصر به آنها در این مقاله و مقالات بعدی میپردازیم. هدف هر دوی این روش ها حاصل کردن اطلاحات ژنتیکی میباشد. اصلاح ژنتیکی پایه ی بیشتر رشد های صنعت کشاورزی در هزاران سال بوده است چراکه محصولات و گیاهان وحشی برای کشت و استفاده گسترده انسان مناسب نیستند، روند انتخاب طبیعی به نفع گیاهانی است که میتوانند با گیاهان اطراف خود برای جذب نور خورشید، آب و منابع معدنی خاک رقابت کنند و از خود در برابر حیوانات و دیگر عوامل طبیعی مخرب دفاع کنند و علاوه بر این دو مورد بتوانند دانه های خود را نیز در فواصل دور و نزدیک پخش کنند. این خصوصیات خصوصیاتی میباشد که به صورت ایده آل باید محصول یک کشاورز داشته باشد ولی در بسیاری از موارد این اتفاق نمی افتد، یا محصول تحت کشت نسبت به بیماری های موجود در منطقه حساس است یا شرایط مناسب برای رشد در آن ناحیه خاص را ندارد، اینجاست که اصلاح ژنتیکی وارد بازی میشود و به کشاورز کمک میکند تا دست بازتری در انتخاب محصولی که کشت میکند داشته باشد یا محصولی را که کشت میکند در برابر بیماری، کمبود منابع آب و خاک و نور مقاوم تر کند یا در حل دیگر مشکلات احتمالی محصول خود نیز میتواند از این روش استفاده کند.

بسیاری از ژن های شناخته شده امروزی میتوانند به بهبود وضعیت تولید غذای پایدار کمک کنند. در برخی از موارد روش ترکیب سنتی گیاهان مناسب تر میباشد و در برخی دیگر از موارد روش اصلاح ژنتیکی مهندسی شده مناسب تر و یا تنها راه موجود میباشند. با استفاده از این روش ها و ژن های شناخته شده میتوانیم آینده ای را ترسیم کنیم که در آن تولید پایدار محصولات کشاورزی برای جمعیت رو به افزایش کره زمین جزو مشکلات حل شده قلمداد شود.

در مقاله بعدی سایت مجموعه نادهی بیشتر به این موضوع میپردازیم.